Ondertussen is dit al een paar weken geleden, maar aangezien bijna al onze trips hier beschreven en geillustreerd staan, zal ik toch nog es mijn best doen.
We zijn met de auto vertrokken voor een lang weekend, begin september, richting Westen.
De eerste stop was in Fruita, tentje gezet, zalig warm 'snachts, onder de open hemel, volle maan, woestijn landschap en niemand in de buurt. Volgens mij zijn de meeste niet-wiskundigen een beetje verward als ze hun weg zoeken n Fruita (misschien dermee dat het zo stil was waar we kampeerden).
's Morgens, koffietje, en de fiets op, twee zalige mountain bike routes aan elkaar geknoopt, 'Horsethief Bench' en 'Mary's Loop' (die deel uitmaken van de
Kokopelli trail), mooi, woestijnig, maar veel te warm natuurlijk. Diep in de canyon loopt de Colorado rivier en zo rond de middag, als de temperaturen tegen de 100ºC (38ºC) aankruipen had ik graag de rivier iets dichterbij gehad.
Na het fietsen, lunch en dan de auto in (hoera voor de airconditioning) richting Salt Lake City, Utah.
Familiale bezoeken en een dineetje bij "
Famous Dave's", meer Amerikaans stereotypisch kan niet. Mijn aderen zitten nog dicht van wat daar geserveerd werd (pas op, ik zeg niet dat het slecht was).
De volgende dag, je raadt het al, weer de fiets op. Aangezien we de auto met twee fiesten helemaal tot in Utah hebben gebracht zou het zonde zijn de buurt niet te verkennen op twee wielen. Dermee, voila de 'Shoreline' trail. Shoreline, omdat de rand van het Salt Lake vroeger (een paar miljoen jaar geleden) tot hier kwam en een soort vlakke rand heeft achtergelaten, wat natuurlijk een leuke mountainbike route werd.
Vanalles tegengekomen, weer eens over een slang gereden, en sprinkhanen gezien, de grootte van een kleine muis...
Een lange, oneindige klim door de struiken, tot hoog boven de stad.
Weer familiale onderonsjes 's avonds, een uitstapje naar een trendy bar in hartje Salt Lake City. In een overwegend Mormonen stad moet je hard zoeken naar een paar liberale (i.e. progressieve en wilde) eilandjes,
Squatters heeft zeker alles waar ik naar op zoek was na een leuke dag in de 'outdoors', wat is er gezelliger dan buiten op het terasje van een 'brewpub' te zitten. De progressieve (en leuke) kanten van Salt Lake City komt boven in de vorm van leuke bieren, bijvoorbeeld de '
Polygamy porter'.
Op onze laatste dag in Utah, beslisten we om Park City te verkennen. Het centrum van de 2002 Winter Olympische spelen (waarvan nog restanten te zien zijn overal in het stadje). Weer de fiets op, begint zo'n beetje pijn te doen, de benen willen niet meer zo goed mee, maar toch vertrokken we voor zo'n 15 mijl (ofte 24 km), met zo'n 800 m klimmen onderweg.
Alles ging vlotjes, traag, maar vlotjes. Tot op het einde, toen ik even de zwaartekracht wou gaan testen... (en dit terwijl Dave alles aan het filmen was).
Met een paar schaafwonden en twee donker blauwe benen terug in de auto gestapt en vertrokken voor 8 uur richting Denver. Twee glimlachen op ons gezicht, twas een goed weekend.
Voor herhaling vatbaar, misschien zonder vliegen en fietsen te combineren.
Groeten,
Lieve
