Op en over Red Garden Wall in Eldorado Canyon

Nog een kleine update vanop het klimfront. Ik weet dat ik beter zou werken en liefts niet te veel tijd verlies met bloggen (maar ik vind dit toch een uitstekend alternatief voor werken zo 'savonds vanop mijn zetel met mijn computer op mijn schoot...)

Vorig weekend, zondag, ben ik op klim-uitstap geweest. Een vriendin belde me vrijdag, vragend of ik een van haar oude 'climbing buddy' wil meenemen naar Eldorado Canyon, zo'n beetje het mekka van de klim-posse van Boulder in Colorado. Zij zit thuis vast met een shouder gewricht onsteking. Ik was al een paar keer in Eldo geweest, met Dave, met Emily, met Julie, dus waarom niet. Hij is een uitstekende klimmer uit California, had even last van de hoogte, maar dat hield hem niet tegen op de rotsen.

Dit was het plan, om daar in de verte te staan zo rond de middag (Yellow Spur, 5.9):

Ik kies klimroutes gebaseerd op kwaliteit, geschiedenis of gewoon omdat het echte klassiekers zijn. Yellow Spur had dit allemaal.

Om toch maar de hitte te vermijden zijn we om 6.45 'smorgens begonnen. Jammer genoeg ondervonden we dat plannen niet altijd vlotjes verlopen, en de route iets moeilijker was dan verwacht, dermee hebben we beslist om na de eerste stuk terug naar beneden te komen en toch een andere route te proberen en de volgende keer Yellow Spur af te werken. Die andere route, Rewritten, 5.8, was evenveel de moeite, gewoon een 'kinder, gentler version of Yellow Spur'. Dit was genoeg motivatie.

Nog altijd aan het lachen (halfweg...)

Veiligheid boven alles. Het is toch leuk dat hier in Amerika zoveel vaste ankers in de rotsen te vinden zijn, maakt het een stuk gemakkelijker om je te beveiligen, zelfs als het maar voor een 'belay stance' is (geen idee hoe je dit in het Nederlands vertaalt):

Dit was het zicht vanop de top, terugkijkend op Rébuffat's arete, een messcherpe rotsmuur. Prachtig stukje klimmen, van de bovenste plank zoals ze zouden zeggen.

Om af te sluiten, nog een fotootje van de canyon, vanop de top:

De rest van ons 12 uur durend avontuur zal ik je besparen, ik ben terug thuis, het was de moeite, en ik kan bijna mijn benen en armen terug bewegen...

Lieve

The Great Salt Lake

Eindelijk ben ik er geraakt... Mijn vorig bezoekje aan Salt Lake City in November 2008 beperkte zich tot familie en vrienden bezoeken, en een trip naar de skioorden die tijdens de 2002 Winter Olympics centraal stonden. Ook de prachtige klim-routes in Little en Big Cottonwood Canyon waren de moeite.

In November stond ik al te popelen om het meer te zien, 'the great salt lake'. Al veel over gehoord, zeker over de geschiedenis en de wereldbekende snelheidsrecords die er werden gebroken op de 'great salt flats'. Het zou voor een andere keer zijn. Nu, twee weken geleden, hebben we maar beslist om effe over de Rocky Mountains te hoppen, met een ticketje voor twee richting Salt Lake City, en voila...

De vereiste familie bezoekjes horen er natuurlijk bij, 'uncle Dave' doet zijn best om de kindjes moe te krijgen.

Het uitstapje was naar Antelope Island, een eiland in het midden van the Salt Lake, en nu weet ik ook waarom het zo genoemd wordt, antilopen...

Prachtige wilde zonnebloemen, overal.

... en bizons, of buffalos, op Antelope Island, hmm. Bizar, maar blijkbaar gepland en gekweekt. Die beestjes voelen zich hier thuis en hebben de originele populatie van 16 in de 19de eeuw al uitgebreid tot meer dan 800, waarvan we er eentje hebben gezien.

Het was de moeite, straks (begin september) gaan we terug, met de auto (en twee mountainbikes) deze keer, dus ik bereid me al voor op een rit van 9 uur in woestijn hitte temperaturen, joepie!

Lieve

Groene pendelaar in Denver

Alweer een hele tijd geleden, en blijkbaar komen de updates alleen maar uit the verre Westen. Er is te veel om alles heel gedetailleerd te gaan vertellen, dermee weer een paar fotootjes...

... van mijn nieuwe fiets misschien? Heel trots ben ik op de recente additie in mijn collectie van fietsen. Deze heb ik heel hard verdiend, door elke dag 30 km te fietsen, in plaats van met de auto te rijden. Laat me even rekenen, 30 km, vier dagen per week (op zijn minst), over de laatste 12 weken, 1440 km met de fiets (en daarbij zijn de mountain bike tripjes niet bijgerekend). Ik doe gemiddeld 22 miles per gallon (ofte 35 km per 3.78 L benzine = 10.87 L per 100 km) met mijn fameuze Volvo. Dus over 1440 km heb ik 156 L (41.2 gallons) benzine niet verbruikt, dus aan $3.00 per gallon, komt dit overeen met $123 uitgespaard, dejuu..., toch nog niet genoeg om voor de fiets te betalen, goed dat ik dit niet eerder heb uitgerekend... Nu ja, ik geniet van mijn ritje 'smorgens, dus dat maakt veel goed.

Groeten uit Denver,

Lieve